Villa des Roses

Primaire gegevens

Willem Elsschot, Villa des Roses. Uitgeverij Athenaeum-Polak & Van Gennep. Amsterdam 2006.

Inhoud

Het verhaal gaat over een pensioen van Madame Brulot in Parijs. Ze vangt hier kostgangers op. Dan komt er een kamermeisje genaamd Louise. Zodra zij haar intrede doet gaan alle mannelijke kostgangers achter haar aan. Het is duidelijk dat Grünewald de meeste kans maakt. Kort daarna pleegt Brizard zelfmoord in de tuin door zichzelf in z'n mond te schieten. Hij wordt te rusten gelegd in de kamer van mevr. Gendron die niets verteld wordt van de dode man. Later biedt Grünewald aan om Brizard op zijn bed te leggen voor de nacht en hij en Louise waken om de beurt over het lijk. Als Louise een paar dagen later naar een vriendin loopt, loopt Grünewald met haar mee en ze worden verliefd. Louise is onzeker over de liefde en laat inktvlekken die ze opstuurt naar een waarzegster haar toekomst voorspellen. Haar wordt verteld dat ze een blonde en een donkere man tegenkomt en voor de donkere moet kiezen. Louise wordt gelijk nog onzekerder want Grünewald heeft blond haar. Ze schrijft hem een brief over haar liefde voor hem en of hij haar in de steek zal laten en bezorgt hem op zijn kamer. Grünewald overlegt met Aasgaard wat hij zal doen en daaruit blijkt al zijn twijfel. Toch laat hij Louise denken dat het antwoord 100 % zeker is. Kort erna komt de dag dat ze de naamdag van mevr Dumoulin vieren en er valt iets voor met mevr. Gendron, deze steelt namelijk stiekem 4 sinaasappelen, maar de rest heeft dit in de gaten. Als ze haar naderhand gaan fouilleren en de sinaasappelen vinden, zeggen ze om haar nog meer in de maling te nemen, dat ze haar fortuin onder zichzelf en alle kostgangers gaan verdelen. Mevr Gendron gaat kwaad weg en zint op wraak terwijl de rest vrolijk feest verder viert. Mevr de Kerros merkt nog op dat ze misschien maar moeten zeggen dat het een grapje was, maar Meneer Brulot vindt van niet. Dan komt er een brief aan waarin staat dat Martin naar Amerika is vertrokken om geld te verdienen en zijn schuld af te betalen. Het echtpaar Brulot is door het dolle heen, vooral meneer Brulot en deze gooit de twee Poolse vrouwen uit het pension, tenminste dat was de bedoeling, want ze bleven nog een week omdat ze nergens terecht konden zonder geld. Toen werd er een collecte gehouden onder de kostgangers en kregen ze 11 frank. Ondertussen heeft mevr. Gendron nog geen wraak genomen en verzint allerlei plannen. Als ze ziet hoe mevr. Brulot haar aapje Chico liefkoost met allerlei koosnaampjes weet ze wat ze gaat doen: Chico vermoorden als mr. en mevr. Brulot niet in de buurt zijn. Als deze beiden weg zijn en ze Chico alleen op de sofa achter laten aan een ketting, sluipt mevr. Gendron er naartoe, maakt Chico los van de ketting en gooit hem in het vuur, daarna gaat ze weer stil naar haar kamer. Als mevr. Brulot thuiskomt ziet ze de ketting in het vuur en ziet alleen nog een hoopje as wat er van het aapje is overgebleven. Niemand heeft door dat mevr Gendron dit heeft gedaan. Ondertussen komt er een nieuwe Engelse gast naar het pension, mevrouw Wimhurst. Aangezien Grünewald de enige is die Engels kan, begeleid hij haar maar al snel krijgt hij door dat het pension beneden haar stand is en biedt haar aan om een nieuw onderkomen te vinden.

Hij vindt de vrouw, die met haar baby en meid was gekomen, wel knap. Langzamerhand begint hij haar leuker te vinden en als zij hem uitnodigt op bezoek te komen koopt hij gelijk een nieuw pak, terwijl hij dat normaal nooit deed. Ook blijkt opeens dat Louise zwanger is, maar ze vertelt niets tegen Grünewald. Ze probeert allemaal middeltjes voor abortus en als ze bij een soort kwakzalverige mevrouw (Charles) die haar nog 5 keer laat terugkomen, dan is de foetus dood (zo blijkt later). Grünewald bezoekt Louise die erg ziek ervan is en gooit daarna het pakketje met de foetus weg. Niet veel later kondigt Grünewald aan dat hij terug gaat naar Breslau, z'n vaderland en naar z'n familie, maar eigenlijk zit hij een kwartier af van de Villa des Roses en verblijft in een ander pension, omdat hij wat met mevr. Wimhurst heeft, die veel knapper is dan de dienstmeid Louise. Louise stuurt veel brieven naar zijn adres in Breslau, die allemaal doorgestuurd worden naar zijn pension, maar hij reageert er niet op. Louise stuurt een laatste wanhoop brief met al haar gevoelens erin, want het pension wordt afgebroken en verkocht, omdat de eigenaar dood is. Als ze dan weer geen reactie krijgt gaat ze naar haar eigen dorp terug, waar ze zich toch het meeste thuis voelt.

Verdiepen

Compositie en tijdsverloop

Het verhaal speelt zich af in 2 jaar ongeveer. Je leert de personages kennen en volgt een beetje wat ze doen. Rond het midden van het boek krijgt madame Brulot te horen dat het pension wordt verkocht. Ze heeft nog een jaar en dan moeten ze eruit. Net voor het einde van het boek kan je lezen dat ze eruit zijn en waar iedereen naartoe is gegaan. Het is in ieder geval langer dan een jaar en aangezien er nog veel van tevoren plaats vindt is het ongeveer twee jaar.

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in Parijs. Het pension bevindt zich in de ‘Rue d'Armaille’. In het boek hebben ze het niet specifiek over Parijs. Wel is het duidelijk dat het in Frankrijk is, want er komen soms Franse zinnen in voor die de personages zeggen.

De wijze van vertellen

Het verhaal is geschreven vanuit een alwetend perspectief. Je krijgt van iedereen iets van hun leven te weten. Het verhaal gaat vooral over Louise en Grünewald.

Thema

Het belangrijkste thema van het boek is bedrog. Alle personages (behalve Louise en Brizard) zijn uit op eigen belang. De enigste personages die oprecht zijn zijn niet opgewassen tegen al het bedrog van de andere mensen. Brizard pleegt zelfmoord en Louise wordt achter gelaten.

De titel "Villa des Roses" is al een verwijzing voor bedrog. Als je denkt bij een pension met een bloeiende rozentuin te komen, kom je bedrogen uit. Want er groeit alleen maar wat gras.

Personages

Mijnheer, Casimir, en madame, Hortense, Brulot (eigenaren). Zij is 45. Hij is 65. Hadden een kind van 6. Zij verdient het geld. Hij leent geld van haar voor zijn rechtzaak tegen de nieuwe eigenaar van zijn oude notaris bedrijf. Zij heeft een aapje genaamd Chico.

Madame Gendron. Betaalt veel geld aan het pension. Ze is 92 jaar oud. Pakt spullen bij de andere gasten. Garousse beheert haar geld (veel?!). Het is een zakenman.

Mevrouw Dumoulin (weduwe, 50 jaar, ex-man had haar bedrogen betaald(e) veel geld)

Aasgaard (30 jaar, advocaat, een Noor, blond)

Martin (zakenman uit Nantes, 48 jaar, gescheiden/weduwnaar, nu Poolse vrouw rond de 50 + dochter)

3 jonge zussen uit Budapest

Knidelius (60 jaar, Nederlands, op Java gewoond)

Jeanne de Kerros (Bretagne, geeft muzieklessen, ziet er nie heel mooi uit, slikt pillen)

Grünewald (een jonge Duitse man, kantoor, geen manieren)

Colbert (dineert alleen maar daar, grappenmaker)

Brizard (eet alleen daar s'middags en s'avonds, architect)

Aline en Louise (kamermeisjes, Louise is weduwe, knap en heeft een zoontje, Lucien, van 7)

Titel, ondertitel en motto

De titel van het boek is: Villa des Roses. Het boek heeft geen ondertitel en ook geen motto.

Eindoordeel

Ik geef dit boek drie van de vijf sterren. Het begin van het boek was moeizamer om doorheen te komen. Je moest alle personages in het pension leren kennen. Toen je eenmaal iedereen kende ging het redelijk vlot. Er zit ook humor in verstopt. Vooral mevrouw Gendron is zo'n oude vrouw die streken uithaalt en daar kan ik wel van genieten. Een minpunt van het boek vind ik dat je nergens naartoe gaat. Het boek gaat over het leven daar en dat is het. Het einde van het boek vind ik jammer, want ik wachtte op het moment dat Louise de man met het zwarte haar zou tegenkomen, maar dat gebeurde niet meer.